Rozdział 16.

Nie ma się co okłamywać.

Wielu odeszło, wielu jeszcze odejdzie.

Obudziło mnie walenie w drzwi.. Dosłownie walenie, bo inaczej tego się nazwać nie da, cóż. Podniosłam się niechętnie z łóżka i przecierając oczy podeszłam do drzwi. Otworzyłam je nieco zaspana.

-A Ty co? – przyjaciółka zaśmiała się.

-Czego chcesz ? – warknęłam w jej stronę, a ta jak gdyby nigdy nic weszła sobie do środka.

-Wypad ogarniać dupę i idziemy na zakupy. – popchnęła mnie w kierunku sypialni. – Zrobię Ci śniadanie.

Głośno westchnęła i weszłam do sypialni, po czym od razu napadłam na łazienkę. Przemyłam twarz i od razu założyłam na siebie czarne rurki i szarą bluzkę z ćwiekami na ramionach. Po rozczesaniu włosy spięłam w wysokiego kucyka i do tego zrobiłam jeszcze delikatny, naturalny makijaż. Ciało spryskałam mgiełką do ciała i wyszłam. Zaścieliłam łóżku, zabrałam z półki telefon i usiadłam przy kuchennej wysepce na wysokim krześle. Spojrzałam na zegarek w telefonie.

-Już tak późno? – z niedowierzaniem spojrzałam na Aśkę, a ta tylko kiwnęła twierdząco głową. Odłożyłam telefon i nalałam sobie do szklanki soku pomarańczowego.

-No cóż, nie dziwię Ci się, że się nie wyspałaś. – poruszała znacząco brwiami, a ja parsknęłam śmiechem.

-Proszę Cię, byłam tylko na kolacji. – mruknęłam.

-Aaaa, to tak się teraz mówi ? – usiadła obok mnie kładąc przede mną miskę z płatkami.

-Daj spokój. – wytknęłam w jej kierunku język. – Tylko winny się tłumaczy, a ja winna nie jestem więc się tłumaczyć nie będę, dlatego nie dam Ci tej satysfakcji i się nie wytłumaczę, bo pomyślisz, że mam coś na sumieniu.

-Weź Ty się już lepiej zamknij i zajmij się jedzeniem. – poklepała mnie po ramieniu i zaśmiała się.

Ponownie wytknęłam w jej stronę język i zabrałam się za pochłanianie swojego śniadania, przygotowanego przez samą Joannę. Nie powiem, zdziwiłam się, ale co tam. Może w końcu czegoś się nauczyła przez ten wyjazd do Włoch. Zanim wyjechała była taką słodką, rozkapryszoną dziewczynką, która miała wszystko co chciała i bawiła się sercem facetów. A teraz? Teraz jest piękną, pewną siebie kobietą, która wie czego chce i dąży do tego. A poza tym nie liczy na pomoc rodziców tylko stara się zdobywać wszystko sama.

-O czym tam rozmyślasz ? – wyrwała mnie z moich genialnych rozmyśleń.

-Zastanawiam się co się stało z tą moją Aśką. – zaśmiałam się i włożyłam miskę wraz ze szklanką do zlewu.

-Wiesz, we Włoszech nauczyłam się, że warto dążyć do swoich celów. – szeroko się uśmiechnęła, a ja odwzajemniłam jej gest.

-Cieszę się, Ashley, nawet nie wiesz jak bardzo. – objęłam ją ramieniem i pocałowałam w policzek.

-To co, zbieramy się ? – kiwnęłam głową i ruszyłyśmy w kierunku drzwi. Po drodze oczywiście wsunęłam telefon do kieszeni spodni.

W przedpokoju wsunęłam na nogi czarne balerinki i założyłam skórzaną kurtkę, po czym przełożyłam przez głowę torbę i wyszłyśmy. Zamknęłam drzwi na klucz i wrzuciłam cały ich pęk do torby. Do centrum nie miałyśmy daleko, więc postawiłyśmy na spacer.

-To co, najpierw do galerii ? – Aśka spojrzała na mnie szczerząc się.

-Czemu nie. – wzruszyłam ramionami.

Pociągnęła mnie za rękę i przyspieszyłyśmy kroku. Po drodze wypytywała się mnie o wczorajszy wieczór, ale sprytnie zbywałam jej pytania, na szczęście. Weszłyśmy do galerii i zaczęła swoje ulubione zajęcie: zakupy. Nie miałam ochoty na łażenie po sklepach z tego względu, iż byłam nie wyspana, niestety. Na moje szczęście kupiła sobie sukienkę, jakiś sweter i na tym się zakończył jej szał zakupów. Stwierdziłyśmy, że jeszcze nie wracamy. Poszłyśmy do jednej z kawiarni znajdującej się w galerii i usiadłyśmy przy stoliku. Po kilku minutach dostałam swoje latte, a Aśka swoje cappuccino.

-Opowiadaj jak tam było w tych Włoszech. – uśmiechnęłam się delikatnie.

-Wiesz, na pewno jest inaczej niż u nas. – zaśmiała się, a ja zmierzyłam ją tylko wzrokiem i spojrzałam na nią z miną typu „no co Ty, poważnie?”. – Tam każdy żyje swoim życiem, nie obgaduje nikogo za plecami. Tam życie jest zupełnie inne.

-To dlaczego wróciłaś?

-A co, miałam zostawić moją przyjaciółkę tutaj zupełnie samą ? – szeroko się uśmiechnęła, po czym zamoczyła usta w swoim ciepłym napoju. – Ej, a to nie jest tam czasem ten nowy nabytek Resovii? Jak mu tam było, Bartman.

-Gdzie ? – obróciłam się za dyskretnym wskazaniem przyjaciółki.

-Swoją drogą niezłą laskę sobie znalazł. – zmierzyłam ich tylko wzrokiem.

-Spójrz na to. – dopiłam swoje latte i wyjęłam telefon z kieszeni. – Wypiłaś ?

Kiedy kiwnęła twierdząco głową zaczęłam pisać sms’a.

Obróć się.

Wysłałam pod numer niejakiego Bartmana i poleciłam Aśce, żeby się uważnie przyglądała. Odwróciłam się w do tyłu, a kiedy on się odwrócił szeroko się uśmiechnęłam, pomachałam mu, a na koniec pokazałam mu jakże miłego środkowego palca. Wyjęłam z torby portfel i położyłam na stole pieniądze za nasze kawy.

-Chodźmy. – spojrzałam na przyjaciółkę i podniosłam się.

-Ale Diana, on chyba idzie za nami. – podniosła się i ruszyła za mną.

-W dupie to mam. – posłałam w jej kierunku uśmiech.

Wyszłyśmy z galerii, ale on nie odpuszczał i nadal szedł za nami. Kiedy zatrzymałyśmy się na przystanku aby sprawdzić, czy będziemy miały jakiś autobus podszedł do nas i chwycił mnie za ramiona.

-Słońce. – uśmiechnął się.

-Niech pan da sobie spokój, bo nie ręczę za siebie. – spojrzałam na rozkład jazdy.

-Ale o co Ci chodzi i jaki ja jestem pan?

-Odpuść sobie, do cholery. – spojrzałam na niego. – I daj mi spokój!

-Diana, posłuchaj mnie. – ujął moją twarz w dłonie i spojrzał mi w oczy.

-Ah, no tak. Przecież zgubiłeś w jej ryju język i szukałeś go tam. – krzyknęłam, po czym zaśmiałam mu się prosto w twarz. – I co, myślisz, że wzruszyłeś mnie tym swoim zachowaniem? Myślałeś, że co? Że wywołasz u mnie jakiś płacz czy coś w tym stylu?! – ponownie krzyknęłam, a on tylko rozejrzał się dookoła. – Nie, myliłeś się . A teraz co, przeszkadza Ci to, że krzyczę ? Jak mi przykro.

-Nie zachowuj się tak, daj mi wytłumaczyć. – próbował pocałować mnie w policzek, ale nie pozwoliłam mu na to.

-Pierdol się! – krzyknęłam, aż ludzie stojący przy przystanku obejrzeli się na nas.

-Diana !

-Odpierdol się ode mnie, nie dotarło to do Ciebie jeszcze?! – zrzuciłam jego dłonie z mojej twarzy i spojrzałam na przyjaciółkę. – Chodźmy.

Nie protestowała, a ja jeszcze raz się odwróciłam i pokazałam Bartmanowi środkowego palca, po czym zaśmiałam się i wróciłam do rozmowy z przyjaciółką.

-Nieźle go pojechałaś. – Aśka szeroko się uśmiechnęła. – Co Ci zrobił?

-Zabawił się mną i dostał za swoje. – przybiłam z nią piątkę i dalsza droga minęła nam w milczeniu.

U mnie w mieszkaniu byłyśmy około godziny osiemnastej. Cóż, trochę czasu minęło, ale bynajmniej było zabawnie. Rozsiadłyśmy się na kanapie i Aśka przejęła pilota od telewizora. Cóż, odzwyczaiłam się od tego, ale cieszyłam się, że jest ze mną. W końcu to była moja przyjaciółką i spędziłyśmy ze sobą każdą chwilę.

-Dlaczego tak go potraktowałaś ? – spojrzała na mnie nie odrywając wzroku od kwadratowego pudła.

-Wczoraj się z nim spotkałam, pierdolony romantyk z niego. – parsknęłam śmiechem. – A dzisiaj penetrował jamę ustną tej pustej blondyny.

-Poważnie mówisz, że to do niego jechałaś?

-Aśka, czy kiedykolwiek okłamałam Cię w takiej sytuacji? – spojrzałam na nią.

-No niby nie. – delikatnie się uśmiechnęła. – Ale nie za bardzo chciało Ci się płakać jak zobaczyłaś, że całuje się z tamtą.

-Wiesz.. – westchnęłam. – Wiedziałam jaki jest i wiedziałam do czego jest zdolny. W sumie to ja też go wykorzystałam.

-Jak to wykorzystałaś? – momentalnie przyjaciółka przeniosła wzrok na moją skromną osobę. – O czym Ty mówisz?

-Któregoś dnia, po meczu Skry i Sovią dokładnie, umówiłam się z nim, a że panu gwiazdorowi było zimno to zaprosiłam go do siebie. – skrzywiłam się na samą myśl o tym wspomnieniu, ale było minęło. – Wtedy przyszedł Marcin. – mina Aśki na te imię wyrażała dosłownie i w przenośni wszystko. – I pomógł mi się go pozbyć, także wiesz.

-No, no, no. – kiwnęła głową. – Widzę, że nieźle sobie poradziłaś z nimi dwoma.

-A jak, uczyłam się od najlepszych. – zaśmiałam się i dźgnęłam ją palcem między żebra. – Śpisz dzisiaj u mnie?

-Oszalałaś ? – zaśmiała się.

-No co? Musimy nadrobić ten czas kiedy się nie widziałyśmy.

-No w sumie. – poruszała zabawnie brwiami. – Ale wyczuwam, że potrzebne nam będzie wino.

-Jestem na tak! – krzyknęłam i wraz z Aśką się zaśmiałam.

Narzuciłyśmy na siebie kurtki, ubrałyśmy buty i śmiejąc się wyszłyśmy z mieszkania, a później z bloku. Na nasze szczęście na moim nowym osiedlu znajdował się całodobowy monopolowy. Aśka na szczęście wzięła ze sobą dowód, bo ja nie miałam tego w zwyczaju. Weszła do sklepu, a po kilku minutach wyszła z reklamówką zakupów. Przybiłyśmy głośną piątkę, po czym wróciłyśmy do mojego mieszkania. Zaszyłyśmy się w salonie i rozpoczęłyśmy swoją małą imprezkę.

-No to za idiotów, którzy żyją na tym świecie z Bartmanem na czele! – uniosłam lampkę z winem ku górze, a Aśka swoją stuknęła o moją.

Wypiłyśmy butelkę wina, do tego zmieszałyśmy to z kilkoma piwami. Głowę mieliśmy w miarę silną, więc otworzyłyśmy jeszcze butelkę wódki, którą oczywiście kupiła w monopolowym. Nie wnikałam ile zapłaciła, bo stwierdziła, że robi taką małą rekompensatę za to, że tyle czasu nie miałyśmy ze sobą kontaktu.

-Otworzę. – wybełkotałam, kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi.